Obecnie większość pielęgniarek szpitalnych w domu ma problemy psychologiczne, takie jak wysoka presja psychologiczna, niestabilność emocjonalna i brak zdolności samoregulacji ze względu na charakter swojej pracy.

I. Presja psychologiczna
1, zmiana środowiska pracy: sala operacyjna jest szczególnym środowiskiem, jego praca ma wysoki stopień profesjonalizmu, technologii i złożoności, z wysokim stopniem niebezpieczeństwa. Podczas operacji instrumenty i przedmioty chirurgiczne są w dowolnym momencie w stanie skażenia, w połączeniu ze złymi warunkami aseptycznymi wewnątrz sali operacyjnej, różnorodne chorobotwórcze mikroorganizmy stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia pacjenta. Pielęgniarki chirurgiczne nie tylko muszą ściśle współpracować z chirurgami, ale także współpracować z anestezjami w zakresie znieczulenia, transfuzji krwi, szycia, zaczerwienienia ran i innych zadań. W wysokiej intensywności pracy pielęgniarki muszą utrzymywać wysoki stopień koncentracji i czysty umysł, często w stanie napięcia, wysoko skoncentrowany.
2, charakter pracy: pielęgniarki na salach operacyjnych są jedną z najbardziej wykwalifikowanych karier pielęgniarskich w szpitalu, o największym obciążeniu pracą. Operacja jest zwykle wykonywana późno w nocy, więc pielęgniarki muszą utrzymywać wysoki stopień czujności po pracy, aby poradzić sobie z nieoczekiwaną sytuacją, która może pojawić się w dowolnym momencie. W procesie operacji często pojawiają się pacjenci zatrzymanie serca, urazy pacjenta itp., na jakość psychologiczną pielęgniarek stawiają wysokie wymagania. Szczególnie niektóre trudne, niebezpieczne operacje, pielęgniarki muszą mieć wysoki stopień jakości psychologicznej, aby być kompetentne.

Po drugie, wypalenie pracy
Wypalenie pracy odnosi się do objawów takich jak nuda, luźność, emocjonalne wyczerpanie, niskie poczucie osiągnięcia itp., które pojawiają się w procesie pracy jednostki. Pielęgniarki na salach operacyjnych, ze względu na szczególny charakter swojej pracy, podejmują zadania o wysokiej intensywności, wysokiego ryzyka i mają większą presję psychologiczną. W pielęgniarstwie klinicznym pielęgniarki czują się nerwowe i zestresowane oraz są podatne na niestabilność emocjonalną, nudę i inne niepożądane reakcje psychologiczne. Badania wykazały, że wypalenie jest powszechne wśród pielęgniarek na salach operacyjnych.

III. Zmiany w samoświadomości
Wraz z transformacją nowoczesnego modelu medycznego pielęgniarki w salach operacyjnych zmieniły się z operatorów technicznych na dostawców usług pielęgniarskich klinicznych. W tradycyjnym modelu pielęgniarstwa koordynację chirurgiczną uzupełniają pielęgniarki na salach operacyjnych, które mają pewne zdolności techniczne i siłę fizyczną, a jakość koordynacji chirurgicznej jest ogólnie wysoka. Nowoczesny model medyczny wymaga od personelu pielęgniarskiego nie tylko wysokiego poziomu umiejętności technicznych, ale także bogactwa wiedzy humanistycznej.

IV. Napięcie międzywosobiste
Ze względu na długie godziny pracy relacje pomiędzy pielęgniarkami na sali operacyjnej a lekarzami i pielęgniarkami są napięte, co często powoduje nieufność i niezrozumienie, a nawet konflikty i sprzeczności, zwłaszcza niektóre młode pielęgniarki, które czują się samotne i bezradne w pracy, powodując silną lukę psychologiczną. Kiedy te negatywne emocje gromadzą się do pewnego stopnia, mogą powodować zaburzenia psychiczne u pielęgniarek.